Babs: "3 dagen  Vogezen en de eerste rit gaat van Tomblaine naar Gérardmer, de parel van de Vogezen. Het betere klimwerk kan beginnen. De aankomst ligt boven op de laatste col La Mauselaine.
 
Vrij snel maken 5 renners, waaronder Chavanel en Kadri zich los uit het peloton en hun voorsprong loopt op tot 11 minuten. Maar dan komt de regen roet in het eten gooien. De ontsnappers gaan moeilijker vooruit, het tempo in het peloton gaat omhoog en de voorsprong slinkt. Uiteindelijk schieten alleen Blel Kadri en Sylvain Chavanel nog over en zo'n 20 km voor de eindstreep gaat Blel zelfs voorbij Sylvain. Hij is alleen weg en hij is duidelijk van plan te winnen.
 
De jongens van Saxo met Contador steken een tandje bij en proberen tempo te maken, maar zij ondervinden wat Kadri al wist. Het publiek blijft een beetje overenthousiast en de renners moeten zich er tussendoor wurmen. Dat publiek zorgt bij momenten voor meer spektakel dan de renners zelf. We zien langs de kant ne verloren toerist in geel skipak die zich duidelijk van seizoen vergist heeft en al langlaufend op gras de koers probeert bij te houden. Kangert gaat in den bocht los in nen hoop tuinstoelen. Heel onvoorzichtig van hem, zo de mensen hun gerief kapot doen. En Van Den Broeck die deze keer eens ni valt, moet uitwijken voor Tolanski, die wel gevallen was en stevent los op ne kleine af. Gelukkig heeft da kind ne koelbloedige papa en kan die juist op tijd tussenkomen. 
 
In de slotklim gaan Contador, Porte, Valverde en Nibali in den aanval, maar enkel Contador en Nibali zetten door en halen Chavanel, die er een beetje door zit, in. Den Blel is echter ni meer te kloppen en zo gelukkig als ne kermisvogel gaat het manneke als eerste de meet over. Als beloning mag hij ook nog de bollekestrui aantrekken en het ventje is content. Ge ziet da, da is echt zo'n lieveke. Al zijn teammaten zien hem ook doodgraag want ze komen hem allemaal kussen op het podium. 't Is  een ventje om in uwe zak te steken en mee naar huis te nemen.
 De onfortuinlijke Jurgen Van Den Broeck komt pas als 18de binnen en zakt terug naar de 10de plaats in het klassement. Hij bewijst echter de stelling dat nen Belg rap content is en verkondigt zonder blikken of blozen : we zijn al rechtgebleven, da's ook al iet. Jurgen, newsflash,  ik denk echt ni dat da de bedoeling is van den tour. Ge wordt echt wel verondersteld om zonder wielekes te kunnen rijden voor ge daar aan begint.

 
De tweede rit in de Vogezen van Gérardmer naar Mulhouse, is het bewijs dat de ronde niet voor sissies is. Le Markstein is een stevige klim, een col van eerste categorie. Al vrij snel gaat De Marchi in de aanval en Tony Martin is mee. Ze nemen voorsprong op de achtervolgende groep en in het peloton rijden de mannen van Astana op kop. En dan begint Martin aan een huzarenstukje. Hij laat De Marchi achter zich. Van de 170 km lange rit heeft hij zo'n 155 km vooraan gereden. Doe het hem maar na. Naast de ritzege krijgt hij ook nog de bollekestrui. De gele trui is echter voor Gallopin en die is zo fier als een gieter. Als Fransman in het geel mogen rijden op de quatorze juillet, dat heeft toch wel een extra dimensie.
 
Die 14de juli mag dan wel een feestdag zijn in Frankrijk, voor de coureurs is het niet echt feest.  7 cols waarvan 4 van eerste categorie in de plenzende regen. Zij liever dan ik. Ze starten in Mulhouse en eindigen op La Planche des Belles Filles. Deze bergtop dankt zijn naam aan de dorpsmeisjes die in de 30 jarige oorlog op de vlucht gingen voor de Zweedse huurlingen en liever hier de dood tegemoet sprongen dan zich over te leveren aan de barbaren. Benieuwd wie van de renners hier op de vlucht zal gaan voor het naderende peloton.
 
Leuk  feit tussendoor : gele trui Tony Gallopin heeft speciaal voor de gelegenheid ook een volledig gele fiets gekregen, tot zijn drinkebus toe. Kwestie van een beetje assorti te zijn met zijn truike.
 
Dat het regent en glad is, zall Alberto Contador geweten hebben. In de afdaling van de Petit Ballon gaat hij tot tweemaal toe onderuit.  De tweede keer is hem fataal. Hij laat zich nog verzorgen maar het is een geknoei van jewelste. Ze vinden zelfs niet de juiste schoenen voor bij zijn nieuwe fiets. Hij verliest 4 minuten op het peloton en zijn ploegmaats willen hem wel helpen, maar het is niet van harte. Met pijn in het hart moet Alberto opgeven. Hij stapt in de volgwagen. Bij nader inzien de enig mogelijke beslissing met een gebroken scheenbeen. Binnenkort schiet er niemand meer over tegen dat ze in Parijs aankomen.
 
Scarponi van Astana maakt ook nog een spectaculaire val, los het decor met hooibalen in en pakt in de rapte nog een toeschouwer mee. Erger voor de supporter dan voor hem blijkt, want hij kan nog wel verder fietsen. Kwiatkowski is door een dikke valling ook al ni in zijn gewone doen en het is uiteindelijk Nibali die als eerste over de meet gaat. Niet met zijn vingers in de neus maar met zijn duim in de mond. Vincenzo neemt het geel terug over van Gallopin en Rodriguez die in deze rit ook flink zijn best heeft gedaan pakt de bollekes. Onze Belgische hoop Jurgen Van Den Broeck eindigt op een 17de plaats, in het klassement wordt hij 11e."

Babs in den tour